Οι γενοκτονίες των λαών αποτελούν τις πιο μελανές σελίδες
της ιστορίας ολόκληρης της ανθρωπότητας.
Η 19η Μαΐου είναι η ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας
των Ελλήνων του Πόντου.
Τα δύσκολα εκείνα χρόνια χιλιάδες Έλληνες του Πόντου,
βασανίστηκαν φρικτά, σφαγιάστηκαν και
«οι πιο τυχεροί» αναγκάστηκαν να
εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και να έρθουν στην Ελλάδα για να επιβιώσουν και
να ξεκινήσουν τη ζωή τους από την αρχή.
Το ταξίδι μακρύ, δύσκολο και το μέλλον αβέβαιο.
Τίποτα σχεδόν δεν μπόρεσαν να πάρουν μαζί τους σε κείνον τον
ανελέητο ξεριζωμό. Ίσως κάποια οικογενειακά κειμήλια και … ένα δεντράκι! Το
ροδάφνον.
Χρυσαφικά και λίρες, όχι. Οι Πόντιοι δεν ήταν πλούσιοι
άνθρωποι. Ήταν όμως άριστοι τεχνίτες και στα καινούρια σπιτικά που θα έστηναν
το πρώτο που θα έκαναν ήταν να φυτέψουν
το δέντρο αυτό, για να τους θυμίζει την πατρική γη.
Θα ήταν σίγουρα παρηγοριά να το βλέπουν να μεγαλώνει στις
αυλές τους και κάτω από τον ίσκιο του θα μπορούσαν να διηγηθούν την ιστορία
τους στα παιδιά και στα εγγόνια τους.
Ένα δέντρο, έτσι κι αλλιώς, όπου και αν βρίσκεται, είναι
πάντα ένας ολοζώντανος οργανισμός που η καρδιά του πάλλεται αδιάκοπα.
Να λοιπόν που ήρθε η ώρα για τη νέα σας αποστολή.
Διαβάστε ή ακούστε το απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Κώστα
Διαμαντίδη το Ροδάφνον μετά ζωγραφίστε ό,τι σας έκανε εντύπωση.
Μπορείτε ακόμη να
δείτε το video με την ιστορία του Πόντου και να προσπαθήσετε να μάθετε τα ονόματα των πόλεων που άφησαν πίσω τους οι πρόγονοί μας . Για
να μη τα ξεχάσετε μπορείτε να τα γράψετε σε μια ταμπέλα και να τα κρεμάσετε πάνω στα δέντρα ως μια
ένδειξη τιμής για τη σημερινή μέρα.
Επειδή δυστυχώς οι συνθήκες είναι
έτσι και δε μπορούμε να κάνουμε την δεντροφύτευση που είχαμε προγραμματίσει βρείτε το αγαπημένο σας δέντρο. Στην αυλή, στο πεζοδρόμιο του σπιτιού
σας ή σ΄ ένα κοντινό παρκάκι. Βγείτε με το φως της μέρας έξω και φωτογραφίστε
το! Γράψτε λίγα λόγια για τους λόγους που το αγαπήσατε! Ήταν εκεί που σας
πήγαινε ο παππούς βόλτα και σας άφηνε να παίζετε με τα χώματα; Ο κορμός του
ήταν η τέλεια κρυψώνα στο κρυφτό; Γύρω του καθόσασταν τα καλοκαιρινά βράδια με
τους φίλους σας και μοιραζόσασταν τα μυστικά σας, μέχρι η μαμά να φωνάξει «Έλα
γρήγορα επάνω»; Αυτό μόνο εσείς το ξέρετε και περιμένουμε να μας το πείτε.
Ωστόσο, ένα είναι σίγουρο. Αν αγωνίζεστε να υπάρχει στον κόσμο ειρήνη και να μην υπάρξουν ποτέ ξανά γενοκτονίες, θα μπορείτε πάντα, όσο μακριά και αν ζείτε να
γυρίζετε στη πόλη, στη γειτονιά σας, στο σπίτι σας και να λέτε στα παιδιά σας,
«Το βλέπετε αυτό το δέντρο; Μαζί του μεγάλωσα¨"
Τις φωτογραφίες από τις δράσεις σας μπορείτε να τιs ανεβάζετε στο padlet που δημιουργήσαμε αν πάλι δε μπορείτε τις στέλνετε στις κυρίες σας και θα φροντίσουν αυτές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου